Forum MRavenstorm

MRavenstorm

Rozdział Drugi:
Bukowy Szlak

Stała przed nimi kobieta. Ubrana była w długą niebieską szatę z mnóstwem falbanek i śmiesznych dodatków, co w połączeniu z przewiewną togą posiadającą wygrawerowane „V” tworzyło dziwną kombinacje nawet jak dla czarodzieja. Długie brązowe włosy zlewały się tłem nocy, a muszelkowe kolczyki i najznakomitsze paciorki elegancko dodawały urody. Twarz miała bladą, oczy małe niebieskie z zaciekawieniem przemierzające twarze nowych uczniów. Kąciki jej ust lekko zadrgały i wyprostowały się w dobrotliwy uśmiech.
-Miło mi was przywitać jako pierwsza. Witajcie ponownie-tu zwróciła się w stronę osób tworzących po prawej stronie zwartą grupkę drugoklasistów- Część z was już mnie zna, ale dla tych którzy którzy poraz pierwszy przybyli do Vivaltu aby rozpocząć swoją magiczną edukację, nazywam się Joanna Shadowcat i będę miała przyjemnośc uczyć was magii gwiazd-astronomi. Zgodnie z vivaldzkim zwyczajem do zamku dojdziemy pieszo przemierzając bukowy szlak- odwróciłą się i zaprezentowała ręką tajemnicza ścieżkę- To symboliczny smak trudu jaką trzeba było nie gdyś pokonać aby dotrzec do szkoły.-Mówiła bardzo płynnie, jak by nauczyła się całego tekstu na pamięc. Ponownie obejrzała uczniów uczniów zachęcającym gestem wskazała:
-Proszę za mną..
Wielkie było ogłupienie nowych adeptów ale gdy drugoklasiści ruszyli powoli zaczeli się za nimi wlec. Ścieżka była wyłożona drobnym pomarańczowym pomarańczowym żwirem, a jej granice poodzielane równorzędnym szeregiem leśnych głazów. Dopiero teraz dotarło do nich dlaczego szlak zwał się bukowym . grube jak stado jeleni popękane i stare buki, pieczołowicie obrastały całą ścieżkę odsłaniając ponad nimi gwieździste niebo. Po mimo że księżyc zniknął za chmurami a z lasu emanowały jedynie mork było jasno. Setka lampionów spokojnie lewitowała w powietrzu, jarząc się nikłym światełkiem.
-Dzień dobry pani profesor-mrukneła wesoło Angelika podchodząc do nauczycielki na bliską odległość-jak minęły wakacje??
-Witaj moja droga-uśmiech na jej twarzy nie znacznie się powiększył i przypominał kształtem dojrzałego banana- Całkiem dobrze. Prawdziwych wakacji nie było za wiele-powiedziała z wyrzutem-Trzeba było się prztgotowywać do nowego roku szkolnego, ale nie nażekam. A jak u ciebie>
-u mnie? Tak samo jak zwykle. Wakacje spędziłam na wsi-w jej głosie dało się usłyszeć lekką ironię-potem wróciłam do miasta i czekałam na pierwszy września no i stało się….
-O takstało się….to będzie bardzo interesujący rok…
-Co ma pani na myśli?
-Jak to się mówi….tajemnica-Na jej roześmianej twarzy pojawił się dobroduszny uśmiech po czym przyśpieszyła kroku zostawiając zamyśloną uczennicę.
Tomek Oorome, jeden z pierwszaków, idący z grupą nowo poznanych kolegów powoli przestawał kontaktować. Zafascynowany pięknem lasu nostalgicznie przyglądał się każdemu zakamarkowi. Podziw który u niego wystąpił dziwnym trafem przechodził na innych młodych adeptów. Każda głowa przynajmniej raz obróciła się wokół własnej osi i zapamiętła minimum jedno stare drzewo z całego zielonego morza. Szli jak zahipnotyzowani, stąpali delikatnie by nie spłoszyć żadnego zwierzecia. Nie chcieli szybko rozstawać się z mroczną i tajemniczą puszczą lecz szepty i domyślenia kolegów i koleżanek często zastępowały przypatrywanie się naturze. Sowy pohukiwały a wieczorny wiatr delikatnie popychał wysuszone na kośc liście tworząc cichy szelest. Kilka kroków dalej toczyła się bardzo zaciekła debata:
-Widzisz ten połysk? Umyłam je szamponem dr Dermy z wyciągem z szczuroszczeta. Stały się takie piękne-ględziła jedna z dziewczyn
-Przesadzasz- skomentowała jednoznacznie kolejna-Twoja to nie to samo co moje, gładki a przy tym wogle nie przetłuszczone…t.ylko je dotykać….
Trzecie przysłuchując się do tej pory w milczeniu, siląc się na zachowanie spokoju krzyknęła:
-Chciała byś! Patrz na to- tu rozpuszczając swoje włosy zaprezentowała piękną blond włosą szczotkę-używam 12 szamponów i 3 odżywek-powiedziała z dumą- one są idealne nie to co wasze paszczaki!
-oczywiście….zapomniałas jeszcze wspomnieć o peruce-mrukneła złośliwie pierwsza.
Przechodzące obok dziewczyny spojrzały się z Odrazą i szybko oddaliły się od złotowłosej.
-Odpoczątku wiedziałam że ta Anka jest nieźle pokręcona-powiedziała do nieznajomej-Nie miałam jednak pojęcia że choruje na głowe „one są piękne i idealne”-zapiała głosem bardzo przypominającym przechwalanie się złotowłosej.-Tak wogle to Ania jestem-nieznajoma która bez zastonowiena towarzyszyła jej od wyjścia z autokaru uśmiechnęła się krzywo- Tylko bez podtekstów! Ja nie mam fioła na punkcie swoich włosów!
-Katarzyna Całun-odpowiedziała niedbale, nadal dziwnie przypatrując się Ani…
-No nie patrz się tak na mnie. To że mam takie same imię nie oznacza że mam fioła na punkcie swoich włosów.
-Nie, nie –zaśmiała się po cichu-ja tylko skądś ciebie znam-tylko nie mogę sobie przypomnieć skąd
-No ja też raczej nie-odpowiedziała troszeczkę zagubiona
Po krótkim milczeniu Kaśka zadała pytanie…
-A nie była przypadkiem kilka dni temu na Smoczej Alei? –zapytała z zaciekawieniem
-A no byłam…
-To już wiem! Czy to nie ty potknęłaś się o wystawe sów przed sklepem magiizologicznym?
-Masz na myśli, te kilka ptaków które uwolniłam przewracając się o ich klatki-zapytała ledwo powstrzymując się od gwałtownego wybuchu śmiechu
-No tak….-chrząkneła siląc się na wydobycie normalnego dźwięku. Rekacje była natychmiastowa. Mieszanina śmiechu, wsysania powietrza i poklepywania się po plecach stała się atrakcją przeprawy. Wkońcu kazano się im rozdzielić aby w spokoju mogły dojśc do pełni władz umysłowych.
Wędrowali już spory kawałek czasu a po zamku nie było ni słuchu nie widu. Zaczynali wątpić czy kiedy kolwiek tam dojdą, bo kto wie czy ta cała Shadowcat nie była jakąś wariatką która chce ich wprowadzić w ciemny las a potem nieśmiałek jeden wie co zrobić. Za każdym razem gdy pytano ile czasu zostalo jeszcze do końca podrózy spotykano się z czerwoną twarzą oświetloną w najbliższym lampionie i morderczym „Jak będzie czas to się dowiecie…”. Drugoklasiści w dość zwartej grupie kroczyli z tyłu chichocząc z uciążliwości pierwszaków i męk które musiała przechodzić ich ulubiona pani profesor raz po raz udzielając tych samych odpowiedz.
Tępo marszu było szybkie Zostawiali za sobom drzewa krzewy powalone pnie nawet pół nagie kobiety…
-Proszę pani, proszę pani-rozległ się dźwięk tu za plecami Shadowcat
-Co się stało chłopcze-podnosząc jedną brew
-Tam-tam by-była jaka-ka….
-Uspokój się i przestań jakąć zniecierpliwiła się- mów powoli, nie bój się-odparła widząc że pierwszak wzdrygnął się gdy chciała go pogłaskać po głowie.-Ja nie gryze….no dobra gryzę ale możesz być pewien że tobie to na razie nie grozi-w tym momencie zaprezentowała swoje wszystkie olśniewające zęby- Wybielacz doktor Dermy…robi wrażenie no nie?-chrząkała przez zaciśnięte zęby-Ale wracając do tego co widziałeś…..
Pierwszak po prezentacji zębów osunął się na ziemie. Był biały jak kreda. Po kilku minutach uspokojania i zapewniania że prof. Shadowcat gryzie tylko wtedy gdy jest naprawde zła wstał na nogi i wyjąkał:
-Tam-m była ko-kobieta w-w…
-no w czym….
Rozejrzał się do okoła i bardzo wyraźnie wymówił…
-biustonoszu-następnie energicznie pokiwał głową
Gdy reszta wędrowców umierała ze śmiechu profesorka zapytała:
-A jaki miała kolor włosów? Czy zauważyłeś coś na jej plecach?
Pierwszakowi wydawało się że ktoś czyta w jego myślach
-Kolor była chyba…fioletowy, nie wiedziałem dokładnie było ciemno a na-na plecach miała…..skrzydła?-spytał nie pewnie.
-Widziałeś nimfę leśną-powiedziała spokojnie-jest tu ich mnóstwo, opiekują się lasem od początku istnienia szkoły to dzięki nim Vivat przetrwał te 200 lat. Słynną głownie z tego że odprowadzają niemagicznych na skraj lasu a kiedy się już tam znajdą żucają na nich proste uroki ogłupienia…
Kilka osób jęknęło z zachwytu i rozejrzało się szybko wokół siebie sprawdzając czy aby przypadkiem nie ma na około nich jeszcze jakiejś nimfy leśnej
-Proszę pani a dlaczego nie mogliśmy przejechać autobusem przez ten las
Shadowcat spojrzała się na niego krzywo
-Jak sobie wyobrażasz 6 autobusów jadących środkiem magicznego lasu?
-Proszę pani a dlaczego nie załatwili nam żadnych powozów?
-A dlaczego ty jesteś taki gł…..wścibski?-dokończyła pośpiesznie uśmiechając się jak ropucha
-Proszę pani a dlaczego te buki rosną wokół tej ścieżki?
-Po jaką cholerę zgodziłam się brać w tym udział-zagrzmiała i drastycznie wystrzeliła do przodu.
-Co jej jest? Zawsze się tak zachowuje-Spytał Tomek przechodzącej obok (imie) Dziewczyna parsknęła śmiechem
-Nie skąd, po prostu nie przepada kiedy ktoś ją zamęcza normalnie jest wspaniała. To moja opiekunka- powiedziała zamarzonym głosem.
-Tak? A w jakim domu jesteś? Dużo ich tam? Coś mi tam rodzice sapali ale nie zabardzo ich słuchałem.
-Pochodzisz z rodziny czarodziejów?
-Ja tak ale oni….-wskazał podbródkiem na grupe przestraszonych osób-Mogła byś co nie co zdradzić?
-Nie ma takiej potrzeby. Powiem ci tylko że Asia jest opiekunką Aqaroru domu wody. Resztę wyjaśni wam dyrektorka-jeszcze raz uśmiechnęła się i pobiegła w stronę samotnej Miry.
-eeee proszę pani…
-Co tym razem?-warkneła Shadowcat
-Co to jest-spytał placem w góre gdzie tuż nad ich głowami lewitowały bagaże. Kufry, klatki plecaki. Jedno za drugim do przodu.
-Wasze bagaże, lecą do zamku to chyba logiczneprawda?
-A dlaczego my nie możemy tak polecieć?
Morderczy wzrok poraz kolejny pojawił się na twarzy profesorki.
-Bo nie-odpowiedziała z naciskiem na ostatnie słowo i podreptała do przodu.
poruszła sie dziwnym kaczkowatym chodem idąc jak by na palcach. Nie którym mogło się to nawet kojarzyć z podskakiwaniem na przednich częsciach stopy ale bardziej przypominało strusi krok. Drepcząc do przodu w dość szybkim tępie ciągneła za soba swoją odświetną szate nie zważając na jej już tragiczny stan. Nie mówiła za wiele, wręcz przeciwnie cały czas kogoś uspokajała prosząc o zachowanie ciszy i "delektowanie się pięknem natury" co dla zaciekawionych do granic możliwości dzieci było wręcz śmiesznym rządaniem. Co jakiś czas smętnym wzrokiem spoglądała to na gwiazdy to w las nie ustannie czegoś wypatrując.
-Jush nie długo powiniśmy zaraz…gdzie jest gwiazda polarna….tu…a konstelacja skorpiona?..o już mam. Zostało nam mało drogi…a tak przy okazji to czy któryś z kierwców wspomniał wam tak jak im kazano o nowych szatach?-dodała z dośc nie przyjemną miną..
Zdania były podzielone
-Jak zwykle -zaklneła pod nosem- kiedy dojdziemy do zamku, na dziedzińcu przejmie was Wilhelm i zaprowadzi do komnat gdzie będziecie mogli przebrać się w nowe…szkolne…szaty-trzy słow zostały wypowiedziane z takim naciskiem i akcentem ze prawie zmieniały brzmienie.-Dla każdego domu przygotowane są inne, oryginalne ale sami się przekonacie. Czy wśród nas jest dużo osób z rodzin nie czarodziejskich drastycznie- zmieniła temat
Kilka chwiejnych rąk podniosło się w góre, reszta gestem głowy odpowiedziała przecząco.
-no nawet sporo-mrukneła w zamyśleniu
Nad ich głowami wciąż lewitowały bagaże a kiedy jako ostatni przefrunął różowy kuferek ukazało się prawie bezchmurne niebo, które jak się okazało nie było wcale dobrą wiadomością:
-Mówiłam jej aby pościągała więcej tych chmur-warczała Shadowcat-niech no jeszcze zniknie mi przed nosem to popełnie dzisiaj morderstwo..
-Pani profesor stało się coś poważnego?
-Można tak powiedzieć-odpowiedziałą z sceptyczną miną-Jeśli księżyc pojawi się na niebie ścieżka zacznie powoli zanikać. Obawiam się abyśmy zdążyli na czas bo ja nie….
-…..
-To utkniemy pośrodku bez żadnej drogi zwrotu..
-A nie można zasłonić jakoś księżyca?
-Można można tylko problem w tym że ja nie jestem w stanie wyczarować tak wielkiej chmury a o magii wiatru nie mam zielonego pojęcia-cmokneła z niezadowolenia-no dobrze koniec gadania! Musimy przyśpieszyć ale już!
Pomruki nie zadowolenia i grymas niechęci był coraz bardziej zauważalny
-Nie krzywcie się tak, ja też nie jestem tym zadowolona. (nazwisko) Nie grzeb się tak tylko ruchy chłopcze, ruchy-zasyczała
Przeprawa przez bukowy szlak została skreślona i sklasyfikowana jako najgorsze przeżycie w drodze do szkoły. Atmosfera rozrzedziła się dziesięć minut później:
-Niech mnie szlak trafi najwyżej się spóźnimy i zostaniemy w lesie ale przynajmniej zobaczycie co nie co, chodzcie tu wszyscy-zawołała zachwycona Shadowcat-o tam na drzewie widzicie-delikatnie machnęła różdzką a najbliższy buk rozświetlił się snobem malutkich iskierek. Po drzewie chodziło coś w rodzaju wysuszonej gałęzi i małymi zielonymi listkami. Długie łapy zakończone ostrymi jak brzytwa drewnianymi pazurami i przenikliwo zielone oczy notorycznie badały drzewo. Co jakiś czas w skupieniu w skupieniu skrobało korę drzewa pozostawiając na niej głębokie wcięcia.
-To jest nieśmiałek-wyszeptała podniecona-strażnik drzew, O Boże! Patrzcie! Tu jest nastepny!
Zza drzewa powolutku wygramolił się następny. Ten był większy a jego oczy kolorem przypomniały świerzą trawę. Po krótkim obwąchaniu i zasmakowaniu terenu Nieśmiałek zaczął się wiercić i skrzypieć. Jednym ruchem szpon wykonał potężne wcięcie i smakował ogromną larwę wyciągniętą z pnia drzewa. Wszyscy uczestnicy przeprawy zwalili się w jedno miejsce

Sandi

Nie no! Ravek, a gdzie ja siem podziałam?

Madziek

haha! XD A mnie jesce nie ma xDDD

Sandi

Tak jak napisałaś, "JESZCZE" XD

Madziek

hah xD Bo z góry zakłądam, zę tam bedem, a co! XD

Sandi

A co aj coś mówię?

Madziek

a czuy ja mówię, że ty mówisz?XDD

Sandi

To zbyt trudne pytanie

Ange

hehe

ależ macie temat Very Happy

Maciek to jest świtne Very Happy

choc ci jush to mowilam Wink

Sandi

AAAAAAAAa! Ange! Te pokemonowe "jush" mnie zabija! <rozpuszcza sie xD>

Ange

j...u....s....h.... j.u.s.h (<- to szyfr Razz

) jush! JUSH! JJJJUUUUSSSSHHH!!! Very Happy

Sandi

Coś mówiłaś?

Ange

Jush! To cie zabijaaa!!!! Razz

HA!!! Mam tipsy a wy nieee Razz

Sandi

Nie zabija, bo mam okulary przciwsłoneczne z filtrem UV xD

Ange

New smile RLZ!!! -> ;]